Niet-Aangeboren Hersenletsel, ofwel NAH, is (zoals de naam doet vermoeden) hersenletsel dat niet bij de geboorte al is ontstaan, maar later bijvoorbeeld door een verkeersongeval. Tot dat moment heeft iemand zich normaal kunnen ontwikkelen. Plots ontstaan er echter afwijkingen doordat een of meerdere functies van de hersenen wegvallen. Soms blijkt het hersenletsel meteen door een scan van de hersenen gemaakt in opdracht van de Spoedeisende Hulp, maar soms komt iemand daar pas veel later achter. Met alle gevolgen van dien! De zaak van Janne zal me altijd bijblijven en is een goed voorbeeld, waarom ik als letselschade advocaat waakzaam moet blijven in letselschadezaken al te snel conclusies te trekken.
Hoofdpijn klachten en gebrekkig geheugen (NAH)
Zoals veel zaken binnenkomen bij Munten Letselschade gebeurde dat ook bij de casus van Janne. Ik werd gebeld door Mark, omdat hij mijn nummer had gekregen van een andere cliënt van mij. Mark belde niet voor zichzelf, maar voor zijn moeder Janne. Die had een half jaar eerder een verkeersongeval gehad en in plaats van herstel zag hij bij zijn moeder achteruitgang. De huisarts was na het ongeval bezocht en die dacht dat de hoofdpijnklachten en het gebrekkige geheugen met de tijd wel beter zou worden. Voor de fysieke klachten werd Janne naar een fysiotherapeut gestuurd, maar veel voortuigang was er niet.
Janne had via haar rechtsbijstandsverzekeraar een letselschadejurist toegewezen gekregen en die was aan de slag gegaan. Aansprakelijkheid werd erkend door de verzekeraar en vanaf dat moment werd vooral gewacht. Mark hielp Janne met alle stukken aanleveren, want eigenlijk kon ze dat niet meer. Ze was ook volledig arbeidsongeschikt omdat ze haar werk niet meer kon volhouden. De prikkels werden haar te veel en ze kon zich niet concentreren. Dat was echt niet normaal voor Janne want ze had een functie als communicatiemanager bij een internationaal bedrijf. Werk waarbij altijd veel flexibiliteit en concentratie werd gevraagd.
Alles werd nog vervelender toen de aansprakelijkheidsverzekeraar van de auto die verantwoordelijk was voor de aanrijding moeilijk begon te doen over het letsel van Janne. Er werd gesproken over whiplashklachten en de medisch adviseur van de verzekeraar stelde dat er geen medische onderbouwing was voor haar klachten. De medisch adviseur van de rechtsbijstandsverzekeraar gaf daar weerwoord op, maar niemand vroeg aan Janne hoe het ging. Ze werd geleid door het proces en werd als het ware opnieuw slachtoffer. Niemand bezocht haar ook om te kijken hoe het ging. Dat was voor Mark de reden om een gespecialiseerde letselschade advocaat te zoeken.
Kort na het telefoongesprek met Mark bezocht ik Janne samen met hem. Zij woonde op zichzelf en was voor het ongeval een vrouw van midden 50 die midden in het leven stond. Leuke baan en veel sociale activiteiten. Mark had wel door dat het niet goed ging met zijn moeder, maar hoe slecht het ging wist hij niet. Janne opende zich en vertelde een aantal zaken waar ze zich voor schaamde. Ze moest alles wat ze bedacht op een lijstje zetten, omdat ze het anders binnen 5 minuten vergeten was. Ze sliep heel slecht. Was vaak verward en had al 7 keer de buurman moeten vragen haar binnen te laten omdat ze zichzelf had buitengesloten. Mark schrok, want hij wist ook niet dat het zo slecht ging. Zijn moeder wilde hem er ook niet te veel mee belasten.
Op dat moment twijfelde ik aan de diagnose (voor zover je daarover kan spreken) Whiplash. Er leek hier meer aan de hand. Ik vroeg of ze een neuroloog had bezocht, maar dat was volgens de huisarts niet nodig geweest. Hij had gezegd dat de klachten vanzelf minder zouden worden en zij geloofde hem. Er waren echter tekenen dat er meer aan de hand was: haar spraak was warrig (wat mij niet logisch leek bij iemand met haar voormalige functie), ze had problemen met het vinden van woorden en haar gedrag was veranderd. Het huis was een enorme puinhoop en ze kwam niet meer buiten. Kort en goed: ze schaamde zich en liet niet zien hoe slecht het ging.
Enorme opluchting
Na overname van het dossier zijn Janne en ik meteen vol aan de slag gegaan om boven tafel te krijgen wat er aan de hand was. Dat was nog niet eenvoudig, want in de periode daarvoor was er niet veel gedaan, omdat steeds werd afgewacht wat de medisch adviseurs vertelden om vervolgens meer informatie te vragen. Het is niet de taak van een letselschade advocaat om dokter te spelen, maar met mijn ervaring voelde ik gewoon dat het niet goed zat. In overleg met de huisarts en mijn eigen medisch adviseur werd Janne onderzocht in een gespecialiseerd centrum voor NAH. Daar vertelden ze dat Janne een schoolvoorbeeld was. Voor Janne was het een enorme opluchting: allerlei kleine dingen waar ze tegenaan liep vielen op hun plek.
Het letselschadetraject werd er niet makkelijker op, want de medisch adviseur en de verzekeraar had zich behoorlijk ingegraven in het standpunt dat er sprake was van Whiplash en op basis van het beleid van de verzekeraar slechts tijdelijk klachten en beperkingen zouden worden aangenomen. Kort en goed: ze wilden slechts een beperkte periode de schade vergoeden.
NAH wordt na korte periode waarin nog wat herstel plaatsvindt, niet meer beter. Janne zou nooit meer werken en dat moest de verzekeraar vergoeden. Daarnaast had ze hulp nodig in huis en bij de administratie. Uiteindelijk besloot ik dat ik de behandelaar bij de verzekeraar zelf met hun eigen schaderegelaar (waar ik steeds contact mee had) zelf moest langskomen bij cliënte. Dat werkte. Janne werd van een dossiernummer een persoon voor de verzekeraar en uiteindelijk werd de schade vergoed zonder dat er een gerechtelijke procedure nodig was.
